Palliatieve zorg kent over het algemeen vier fases, die kunnen helpen bij het begrijpen en plannen van de zorg voor patiënten met een levensbedreigende ziekte. Deze fases zijn:

Initiële fase: In deze fase wordt palliatieve zorg geïntroduceerd zodra een ernstige ziekte wordt vastgesteld. Het gaat om het identificeren van symptomen, het opstellen van een behandelplan en het bieden van emotionele ondersteuning. Het doel is om de patiënt en hun familie te informeren over wat palliatieve zorg inhoudt en hoe het kan helpen.

Stabilisatiefase: In deze fase richt de zorg zich op het stabiliseren van symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven. Het team werkt samen om pijn en andere ongemakken te verminderen, psychosociale ondersteuning te bieden en de patiënt te helpen omgaan met de ziekte en de emotionele impact ervan.

Verzwakkingsfase: Naarmate de ziekte vordert, kan de patiënt fysiek verzwakken. De nadruk ligt hier op het maximaliseren van comfort, het verminderen van lijden en het ondersteunen van de patiënt en hun dierbaren bij het omgaan met de emotionele en spirituele aspecten van het levenseinde.

Terminale fase: Dit is de laatste fase van het leven van de patiënt, waarin de ziekte ongeneeslijk blijkt te zijn en het overlijden nadert. Hier ligt de focus op het bieden van intensieve zorg om het comfort van de patiënt te optimaliseren, fysieke symptomen te beheersen en emotionele steun te bieden aan zowel de patiënt als hun familie.

Het is belangrijk op te merken dat de overgang tussen deze fases niet altijd duidelijk en voorspelbaar is, en dat de zorg flexibel moet zijn om aan te sluiten bij de behoeften van de patiënt en hun familie gedurende het hele proces. Elk individu ervaart deze fases op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo.